Ναι.

Ναι.

Έλα!

Ναι.

Εγώ είμαι.

Ναι.

Τι κάνεις;

Ναι.

Πες κάτι.

Ναι.

Πώς είναι το πόδι σου; Ρωτάω για να μη μου παραπονιέσαι.

Ναι.

Τι ναι;

Ναι.

Μίλα μου.

Ναι.

Ωχουουουου! Τι είναι πάλι;

Ναι.

Καλά αν δεν θέλεις να μιλήσεις.

Ναι.

Να σε πάρω μετά;

Ναι.

Το βράδυ;

Ναι.

Θα σου στείλω μήνυμα.

Ναι.

Κλείνω τώρα.

Ναι.

Το βραδάκι αγαπούλα.

Ναι.

------------

(Καθαρά φανταστικός διάλογος. Οποιαδήποτε σύνδεση με υπαρκτά πρόσωπα ή πραγματικές καταστάσεις είναι εντελώς αυθαίρετη)

morena θα πει 'πολύχρωμη'

Γλυκειά αφιέρωση

από ερωτικό αεράκι

που για λίγο

σε άγγιξε

και ανατρίχιασες.

Και τα μάτια του

όταν πέφτουν πάνω σου

ένα 'γιατί' ρωτούν ακόμα.

Ίσως προσπαθήσεις να εξηγήσεις

όταν θα είναι πια αργά για κάθε εξήγηση.

Η ασύδοτη τρυφερότητα

("I remember" by Lawrence Ferlinghetti)

Αυτές οι μέρες

Της ασύδοτης τρυφερότητας

Θα ακινητοποιήσουν

Τη ζωή σου∙

Θα σταματήσεις για πολύ

Καιρό να βλέπεις

Τα σύννεφα και τους τυφλούς

Που τραγουδάνε στο δρόμο∙

Μετά

Θα ξαναφύγεις

Για τα χιόνια

Αλέξανδρος Ίσαρης - Οι Τριστάνοι

Capucine left at 62

αφιερωμένο...

 

σου χαρίζω το τραγούδι που μου χάρισες...

εσένα λέω.....εεεεεε

εσένα που με ρώτησες:

"πώς πάει ο βήχας;"

"θυμάσαι να αναπνέεις;"

8/12/1980

'Bless you wherever you are'

totally disgusted

Reflections in a Golden Eye (1967) - John Huston

ξαναμμένη

κόκκινα παιδικά μάγουλα

και χείλη φουσκωμένα

και

κανείς εδώ

δαγκώνει τα δάχτυλα

καίει το δέρμα

και χύνει μια γουλιά βότκα

από το ποτήρι της

και γλύφει

αίμα και βότκα

θα περάσει

κι αυτό

θα

πε

ρά

σει

refuse to fly, no longer trust the sky

'Cruel' - Calexico

θέλω να σε παντρευτώ

με κόκκινο φουστάνι

και πολύ βότκα

θέλω να μη σε παντρευτώ

και μπροστά στο διάολο

να δώσεις όρκους

και να τους πατήσεις αμέσως μετά

στο πρώτο τακούνι που θα σε πατήσει

θέλω να μη παντρευτώ

και να κλαίω τις νύχτες

θέλω να ξεράσω αίμα χολή και βότκα

στα ασπρόμαυρα παπούτσια σου

και να

με σηκώσεις στα χέρια

να με πας στην άκρη της θάλασσας

και

θέλω να μείνω εκεί

ματωμένη

---------

(9/11/2010)

έχω μια λεπίδα

που μου τρυπάει τα σωθικά

το άσπρο μου άλογο

ψυχορραγεί

πίνω το αίμα του και κλαίω

η μέρα είναι πάντα από την άλλη πλευρά

κι εγώ της γυρίζω τη πλάτη

(9/11/2010)

ενα τεταρτο του φεγγαριου

ανάσα...

"Βήχεις ακόμα;"

"Ναι"

"Το ίδιο ή λιγότερο;"

"Το ίδιο. Καμμιά φορά μέσα στη νύχτα ξυπνάω και βήχω περισσότερο. Και το πρωί χτές περπατώντας με έπιασε πάλι"

"Να αναπνέεις. Αυτό που σου είπα την προηγούμενη φορά. Δεν αναπνέεις καλά. Κλείνεις τα πνευμόνια σου έτσι. Να θυμάσαι να παίρνεις ανάσες"

-----

Πώς να θυμάμαι;

Bruises and pain