(Damage - 1992) «Σιγά μην τρέμεις...» είμαστε των παλαιών ερώτων οι φωνές όχι αυτών που σου άλλαζαν τη ζωή και βρισκόσουν ξαφνικά σ’ άλλες κάμαρες να προσκυνάς άλλα αγάλματα αλλ’ εκείνων των ερώτων των μικρών που για μια μόνο στιγμή σ’ έκαναν να κοιτάς ψηλά μ’ ουράνια οικειότητα ενώ κάτι άταχτα μονοκοτυλήδονα το γελάκι, η ματιά σ’ έκαναν να ξεχνάς τ’ αειθαλή αγκάθια του κάκτου χρόνου. Έρωτα μικρέ της τελευταίας στιγμής ακουμπά σ’ έναν ώμο φανατικά θνητό ακουμπά στο κενοτάφιο των ονείρων.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
No comments:
Post a Comment