Armando's domestic quantum mechanics

Το βράδυ που χαθήκαμε δεν έκανε καν κρύο,

τα λόγια π' ανταλλάξαμε μια πρόφαση δειλή

αργά σιγά εστήθηκαν εμπόδια και παγίδες

νέοι τόποι εγεννήθηκαν

νέες πολέμων ιαχές πάνω σε παλιούς ρυθμούς.

Το βράδυ που χαθήκαμε δεν είχε καν φουρτούνα,

αραξοβόλια γκρεμιστήκανε ανάξια στημέν

αγνωστά προσωπεία ξεχαστήκανε

γνωστές οσμές και γνώριμες θυσίες

δε θ'απαντιούνται στα βλέμματα ποτές.

Το βράδυ που χαθήκαμε δεν είχε καν ομίχλη,

αδιαφορίες πλημμυρίσανε τα βάθη της ματιάς

χαμένοι ήλιοι δύσανε

πλανήτες του μίσους παράδοξ'ανατείλαν

στραγγίζοντας τα όνειρα στις κούφιες τις ψυχές.

Το βράδυ που χαθήκαμε δεν ήταν καν γραμμένο,

εγλίστρησε αθόρυβα μεσ' τη στυγνή σιωπή

κι εμείναμε σαν άθλιοι Εφιάλτες (δυο πλάτες μόνο)

σκιές αιώνιες και σύμβολα κατεστραμμένα

μυρίων σφαλμάτων τέκνα και γονείς.

Crazlos Gapman