.....

κι ακους τον έξαλλο μπάτσο

να βρίζει στο σκοτάδι

καθώς σε παίρνουν απο κει

το μόνο που ήθελες

ήταν δυόμισι

ή

πέντε σεντς

τη λέξη

ρε πούστη

πόσο οδυνηρός

ήταν ο πόθος

να είσαι συγγραφέας

οποιουδήποτε είδους

γιατί δεν καταλάβαινε κανείς;

(από τη συλλογή "Να περιφέρεσαι στην τρέλα" του Charles Bukowski - εξαιρετική απόδοση απο τη Σώτη Τριανταφύλλου)

....

(Puberty)

"I would not cast off my illness, for there is much in my art that I owe to it."

Edvard Munch

Montmartre 1950 (by Rene Jacques)

“Respirer Paris conserve l'esprit” - Victor Hugo

Bruised Sky Junction

Michael O Toole

(φωτο: Κλειώ Λιάκη)

…… Και συ λοιπόν

στέκεσαι έτσι βουβός

με τόσες παραιτήσεις

από φωνή

από τροφή

από άλογο

από σπίτι

στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος.

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

Από τη ‘Διαθήκη’ του Μιχάλη Κατσαρού

Frederic Bazille (1841-1870)

Γεννήθηκε στο Montpelier από πλούσια οικογένεια. Σπουδάζοντας Ιατρική αρχίζει μαθήματα ζωγραφικής. Φίλος του Renoir, του Monet και του Sisley ζωγράφιζε μαζί τους εικόνες της υπαίθρου στο Fontainebleau και τη Normandie. Γνώρισε τον Manet με τον οποίο μπήκε στον κύκλο των Ιμπρεσιονιστών και δούλεψε μαζί τους στο Ηonfleur. Λέγεται ότι βοηθούσε οικονομικά τον Monet και τον Renoir πιστεύοντας ότι τα χρήματα δεν έχουν καμία αξία παρά μόνο η δημιουργία. Τα στουντιο στα οποία δούλεψε ήταν το σημείο συνάντησης και δουλειάς για πολλούς ζωγράφους στο Παρίσι. Το γνωστότερό του έργο είναι το ‘La réunion de famille’ που βρίσκεται σήμερα στο Musée d'Orsay στο Παρίσι

Πολύ ατμοσφαιρικό και χαρακτηριστικό της Ιμπρεσιονιστικής ‘σκηνής’ είναι το ‘Studio 9 - rue de la Condamine’ – ένα από τα στούντιο που μοιραζόταν με τους φίλους του ζωγράφους.

Το 1865 ζωγραφίζει τον Monet με χτυπημένο πόδι στο κρεβάτι της πανσιον του Chailly.

‘L’Ambulance Improvisée’

Σκοτώνεται στη Beaune-La-Rolande στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο σε ηλικία 29 ετών. 'Αφησε πάνω από 60 έργα.

Ερήμωσα μωρέ πάλι. Πόσους θα χάνω κάθε φορά; Πόσοι θα μου μείνουν; Έτσι θα γίνεται; Και πώς καταλαβαίνει κανείς ποιος πραγματικά είναι κοντά του απο την αρχή;

ουφ...

φωτο: (Coal Town, Audenreid, Pennsylvania, 1952 - Arthur Lavine)

Just turned the page...

( Enough Guilt - Kurt Jalsey Federiksen)

.....κι αφησα πισω μου οχι μονο τις ενοχες αλλα και τον οικτο. Πολλα αφησα. Και λυτρωθηκα. Δεν θελω πια να αναρωτιεμαι 'γιατ'ι και 'που πηγαν ολα' και 'μηπως εγω κατι κανω λαθος'. Δεν θελω να το σκεφτομαι πια. Ειναι ενας 'μικρος θανατος' που βαζει τα πραγματα στη θεση τους. Σ' αυτη τη 'θεση' που παντα ειχαν παρα τις δικες μου απελπιδες προσπαθειες να τα δω διαφορετικα. Και λυτρωθηκα. Γιατι δεν θα εχω να περιμενω τιποτα πια, δεν θα απογοητευομαι καθε φορα, δεν θα ψαχνω τα 'γιατι', δεν θα προσποιουμαι οτι ολα ειναι καλα. Δεν ειναι καλα. Το ξερω. Και δεν θα με νοιαζει. Δεν με νοιαζει.

για οσους καταλαβαινουν...

Tenderly - Chet Baker

Ingrid Bergman και Roberto Rossellini

( Stromboli 1950)

και πάντα σκάω στη μούρη τους.

αυτοί αλώβητοι.

εγώ κομμάτια.

A birthday present...

πόσο ασήμαντη νιώθω...

στις 17 Οκτωβρίου το 322 π.X. αυτοκτονεί με δηλητήριο ο Δημοσθένης

το 1849 πεθαίνει σε ηλικία 39 ετών στο Παρίσι από φυματίωση ο Σοπέν

το 1864 γεννιέται η Έλινορ Γκλιν

το 1915 γεννιέται ο Άρθουρ Μίλερ

το 1918 γεννιέται η Ρίτα Χέιγουορθ

το 1920 γεννιέται ο Μοντγκόμερι Κλιφτ

το 1920 πεθαίνει σε ηλικία 33 ετών ο Τζον Ριντ

το 1948 γεννιέται ο Γιώργος Χρονάς

το 1957 απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Αλμπέρ Καμύ

το 1983 πεθαίνει Ρεϊμόν Αρόν

Beautiful Women...

Ali McGraw

ετσι. γιατι σημερα ειμαι καλα...

ακουστε το...All the Way

last tango in Paris - 1972

Paul: It's me again.

Jeanne: It's over.

Paul: That's right.It's over and then it begins again.

Jeanne: What begins again? I don't understand anything anymore.

Kiss me. Kiss me as if it were the last time

μια σπασμένη κανάτα...

Corridor of Saint Paul Asylum in Saint-Remy (1889)

Όταν αποφάσισε τον Απρίλιο του 1889 να μπει οικειοθελώς στο άσυλο Saint-Paul στο Saint-Remy, δεν ήταν ούτε ο ίδιος σίγουρος γιατί πήρε αυτή την απόφαση. Δεν μπορούσε να το εξηγήσει ούτε στον αγαπημένο του αδελφό Theo στον οποίο σε μία από τις επιστολές του έλεγε: ‘…Συγχώρεσέ με αν δε μπαίνω σε λεπτομέρειες των υπερ και των κατά αυτής μου της απόφασης. Μιλώντας και μόνο γι΄αυτό μού είναι ένα ψυχικό μαρτύριο..’ Ο φόβος του θανάτου είναι έκδηλος στο έργο του. Στο ίδιο γράμμα έλεγε στον αδελφό του ‘..θέλω να εγκλειστώ προσωρινά, τόσο για τη δική μου πνευματική ηρεμία τόσο και για των άλλων..’

Η Bogomila Welsh στο βιβλίο της "Van Gogh in Provence and Auvers" αναφέρει ότι ο Van Gogh είδε το άσυλο αυτό σαν καταφύγιο από την ταραγμένη εποχή που έζησε στην Arles. Ο ίδιος βέβαια πολύ αργότερα μέσα από το Saint-Paul έγραψ στον αδελφό του ‘…Μην ξεχνάς ότι μία σπασμένη κανάτα είναι πάντα μία σπασμένη κανάτα και δεν έχω καμία αυταπάτη..’ Τον Ιούλιο του 1890 περπατώντας στην εξοχή αυτοπυροβολήθηκε στο στήθος. Χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι τραυματίστηκε σοβαρά γύρισε στο Ravoux Inn και ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Πέθανε δύο ημέρες αργότερα. Ο αδελφός του τον άκουσε να ψυθιρίζει ξεψυχώνας «La tristesse durera toujours»

Μοναξιά. Ο μυστικός κήπος για να μπορέσω να υπάρχω εν ειρήνη. Μερικές φορές όμως γίνεται αφόρητη. Θέλεις ένα θρόισμα δίπλα σου για να καταλάβεις ότι είσαι ζωντανή.

Μερικές φορές…

song from a secret garden

οπως λεει και ο Bob Dylan...

"If you don't believe there's a price

for this sweet paradise

just remind me to show you the scars"

(Where Are You Tonight?-Bob Dylan)

Interlude _Morrissey & Siouxsie Sioux