02/12/2011

Η ‘αναγνώριση’ γίνεται με ένα βλέμμα. Τυχαίο συνήθως. Πρώτα κοίταγμα στα μάτια, μετά στις ρυτίδες, στα μαλλιά. Γρήγορες, κοφτές ματιές με τη σιωπηλή συνενοχή ‘ξέρω’. Στις λεπτές γραμμές βλέπουμε την ηλικία μας, στο σώμα ίσως, στις πτυχές του λαιμού. Εκεί που επαληθεύεται η ‘επιλογή’ είναι στις βαθιές ρυτίδες. Εκεί που έχουν καταγραφεί όλα. Και στο στόμα. Στο σφιγμένο, στενό στόμα που έχει μια ανεπαίσθητη ροπή προς τα κάτω. Όλα είναι παρόντα. Η θλίψη, η απώλεια, το κλάμα, η έλλειψη, η απελπισία. Κυρίως αυτή. Στο στόμα.
Ένα τελευταίο κοίταγμα στα μάτια. Βαθειά στα μάτια. Ένα ‘ναι’ ή ένα ‘ξέρω’. Και συνεχίζουμε. ‘Προχωράμε’. Κατεβαίνουμε στη στάση, πάμε στην αντίθετη κατεύθυνση με βιαστικά βήματα, γυρίζουμε το βλέμμα αλλού.
Σήμερα το πρωί συνάντησα πάλι μια γυναίκα που μου μοιάζει. Την αναγνώρισα αμέσως. Κι εκείνη εμένα.

02/11/2011

Alfred Stieglitz - Equivalent Series

"...What is of greatest importance is to hold a moment. To record something so completely, that those who see it will relive an equivalent of what has been expressed."





more...

14/05/2011

14/5/2011

περίεργη μέρα σήμερα.
κάνε αυτό που ξέρεις καλύτερα απ'όλα να κάνεις.
και θα περάσει κι αυτή...

21/04/2011

γιατί όταν όλα τελειώνουν
το άγγιγμα μένει
και το νιώθεις πάνω στο δέρμα σου
και τα δάχτυλα βαθιά μέσα στα μαλλιά
'με μια απ' αυτές που λείπουν'
και όταν όλα θαμπώνουν
η φωνή η γλυκειά 'έλα λίγο'
και το τηγάνι στη φωτιά με τις πατάτες
λεπτές ξεροψημένες με αλάτι πολύ
'θα'χω ξεχάσει ποιός να είμαι και πού πάω'
κι έπειτα το χάραμα
με το βλέμμα της τρελλής η λογική με βάρεσε μαχαίρι
'θέλω να΄σαι καλά. θέλω να φύγεις'
κι ας μην βλέπω τα μάτια σου όταν ξυπνώ
κι ας μη με περιμένεις για βγούμε βόλτα
κι ας μη μου πεις το βραδυνό σου όνειρο
κι ας μη δω το χαμόγελό σου πάνω μου
κι ας μην αναπνέω τη φωνή σου
και τώρα ξέρω πια πού θα σε συναντήσω
και ξέρω πια ότι τα μάτια μου θέλεις να είναι ανοιχτά
οι πατάτες μου με καφτερη πιπεριά
και να μην ανησυχώ
να σ΄αφήσω εσύ να αποφασίσεις

13/04/2011

29/03/2011

16 μήνες
17 ημέρες
μετά
για να γλυκάνει
η ψυχή μου.
ότι έφυγες λέω
όπως έπρεπε
όπως ήθελες
όπως προσευχόμουν.
ήρεμα
χωρίς να το καταλάβεις.
αυτό που φοβόσουν
αυτό που φοβόμουν.
το γλυκό πέρασμα.
και ήταν ο φόβος πιο πολύ
γι αυτό που δεν μπόρεσα να κάνω.
να σου δώσω το χέρι μου.
να στο κάνω πιο εύκολο.
να σου δείξω το δρόμο που φοβόσουν.
να είμαι ΕΚΕΙ.

16/01/2011

Αμείλικτο
Καθησυχαστικό
και
Αναντικατάστατο.
Το 'Τέλος'.
Να βλέπεις
και να ξέρεις
ότι η ταινία τελείωσε.
Καλό τέλος
Κακό τέλος
αλλά
'Τέλος'

11/01/2011

somehow once upon a time...

απόκρημνα

Περπατάει στους δρόμους απόκρημνα

της λέει να προσέχει.

Kαμιά φορά την τραβάει με δύναμη πίσω

δεν του λέει την αλήθεια

οτι δεν θέλει να προσέχει

Πώς να πεις την αλήθεια
στο γέννημά σου;
Κάθε πρωί με παχιά πούδρα
κρύβει τις ουλές
και ζωντανεύει με ροζ βαμμένα μάγουλα
Γελάει δυνατά και τους ξεγελάει
ποιος γελάει δυνατά όταν περπατάει απόκρημνα;
Ας μάθουν το τέλος
αλλά να μη μάθουν ποτέ
την απελπισία της διαδρομής.

10/01/2011

the trick is to keep breathing

".....Now everything's about to fall apart
I won't be the one who's going to let you down
Maybe you'll get what you want this time around..."

03/01/2011

Happy New Year!

εντάξει.

εντάξει.

εντάξει.

εντάξει.

εντάξει.

εντάξει.

εντάξει.

εντάξει.

εντάξει.

εντάξει.