Σε γοήτευε πάντοτε η πολυσημία, οι μεταγγίσεις των
ονείρων σκυμμένος στο παράθυρό σου έβλεπες έξω τον
κόσμο σε μιαν άλλη διάσταση περνούσαν άνθρωποι
άγνωστοι και αλλόφωνοι ίσως να έφταιγε πάλι μια
κάποια δυσλεξία τους περνούσαν γυναίκες ωραίες και
απρόσιτες παραμερίζοντας την ατμοσφαίρα
Η πιο βαθειά πληγή είναι η εξάτμιση των αισθημάτων
Πέρασαν πια οι εποχές
των ερώτων
των γελώτων
και των φώτων
Η απόσχιση - Κλείτος Κύρου
γραφε καλε πιο συχνα! :P
ReplyDeleteΟχι δεν περασαν. Νο πασαραν.
ReplyDeletemaria-electra, στερευω (οχι μονο απο λεξεις) απο πολλα... (ουτε στο χαρτι πια). φιλια
ReplyDeleteστερευω (οχι μονο απο λεξεις) απο πολλα... (ουτε στο χαρτι πια).
ReplyDeleteΑrt is more bearable than life
η τεχνη δε στερευει ποτε... ειναι τοσα πολλα ακομα να πεις, να μας μαθεις...
ReplyDeleteμυστικο: οταν στερευουμε πρεπεινα γραφουμε... για ποτε ξανακυλαει το νερο δεν το παιρνουμε χαμπαρι.... ;)
bisoux
Καλή Χρονιά!
ReplyDelete