βρεγμενη

μεχρι το κοκκαλο

ενα κομματι βγηκε με χειρουργικο εργαλειο

δεν το καταλαβα

ανασαινω

τα μαλλια μου ειναι βρεγμενα

το νερο σταζει

το τζιν στο αιμα μου

ανατριχιλα

ποιος ειπε οτι οι πληγες δεν γιανονται;

ποιος ειπε για τον χρονο

γιατι τωρα θελω να φυγω

γιατι θελω να μπω μεσα σου και να με παρεις

υγρα

αμετακλητα

σκοταδενια

και να μη φοβαμαι

να αφεθω και να ονειρευομαι

αυτο που με περιμενει

φυσαει

οι σταγονες πεφτουν παντου

νιωθω ζωντανη

(ειμαι;)

ηρθε - και αυτο - το καλοκαιρι

καυτο, προστυχο, γυμνο

και με ρουφαει

σαν τσουχτρα στο κορμι μου

ποναει και δεν ποναει

αφηνει σημαδια

γλυκα σημαδια

ανατριχιλια

και πονος

και ηρεμια

τελος

με ματια κλειστα

και υγρα

μη με αγγιξεις

θα κλαψω

θα στο χαλασω

με θελεις δυνατη

με θελεις ζωντανη

κανεις δεν σου ειπε οτι εχω ηδη φυγει;

ενα τελευταιο τσιγαρο.

και μετα φυγαμε....