Blues for Jack

William S. Burroughs (5/2/1914-2/8/1997)

"Desperation is the raw material of drastic change. Only those who can leave behind everything they have ever believed in can hope to escape"

....

“The only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn, like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars and in the middle you see the blue centerlight pop and everybody goes "Awww!”

On The Road - Jack Kerouac

Lawrence Ferlighetti - "City Lights"

“…There's a breathless hush on the freeway tonight

Beyond the ledges of concrete

restaurants fall into dreamswith candlelight couples

Lost Alexandria still burnsin a billion lightbulbs…”

(Wild Dreams of a New Beginning)

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, σπούδασε ποίηση στη Σορβόννη και πήρε το μεταπτυχιακό του με τη διατριβή του 'The City as Symbol in Modern Poetry: In Search of a Metropolitan Tradition'. Άφησε το Παρίσι για το Σαν Φρανσίσκο, λίγο πριν τη γέννηση της Beat Generation.

Ξεκίνησε μαζί με τον Peter Martin to περιοδικό ‘City Lights’. Aποφάσισαν να ανοίξουν και ένα βιβλιοπωλείο στον κάτω όροφο από τα γραφεία του περιοδικού και του έδωσαν το ίδιο όνομα (εμπνευσμένο από την ταινία του Charlie Chaplin). Η πρώτη – και πιο σημαντική έκδοση – ήταν το ποίημα “Howl” του Allen Ginsberg – στη συλλογή “Howl and other poems”, που απαγορεύτηκε ως άσεμνο και κατασχέθηκε αμέσως μόλις εκδόθηκε από τις αρχές. Μετά από μια σειρά δικών επιτράπηκε η δημοσίευσή του αλλά η δημοσιότητα που πήρε συντέλεσε καθοριστικά στην εξάπλωση του έργου αλλά και της beat λογοτεχνίας. Από τότε ο εκδοτικός οίκος City Lights δημοσίευσε πολλά έργα beat λογοτεχνών και αποτέλεσε το σύμβολο της beat λογοτεχνικής κουλτούρας. To βιβλιοπωλείο City Lights Bookstore είναι ένα από τα πιο φημισμένα στον κόσμο και βρίσκεται ακόμα εκεί που ξεκίνησε. ‘Βιβλιολάτρες’ από όλο τον κόσμο το επισκέπτονται για να ξεφυλλίσουν βιβλία και να βρεθούν στη beatnink ατμόσφαιρά του. Νομίζεις πως θα δεις σε μια γωνιά τον Ginsberg να συζητά καπνίζοντας και σε μια άλλη τον Jack Kerouak να διαβάζει δυνατά στίχους απαιτώντας τη προσοχή όλων… O Ferlinghetti, δεν είναι μόνο βιβλιοπώλης, εκδότης και συγγραφέας και κριτικός. Αυτό που ‘ανακάλυψα’ είναι ότι ζωγράφιζε και μάλιστα συνεχίζει ακόμα και σήμερα. "The paintings may communicate even better because people are lazy and they can look at a painting with less effort than they can read a poem. There have been surveys that conclude that the average amount of time someone looks at one painting is 10 seconds. It's much easier to consume the visual image than to read something" - Lawrence Ferlinghetti

what have I left out?

"O mother

what have I left out O mother what have I forgotten O mother farewell"

Αλεν Γκίνσμπεργκ.

Ενας από τους κυριότερους εκπροσώπους αυτής της γενιάς beat. Mιλούσε συχνά για την παράνοια της μητέρας του, ομολογώντας ότι ήταν το εισιτήριο της δικής του σωτηρίας. «Με μύησε», είπε ο ίδιος, «στους μυστικούς διαδρόμους της τρέλας και έγινε για μένα ένα εμβόλιο κατά της δικής μου παράνοιας, που με τριγύριζε πάντα, αλλά η μάνα μου με έμαθε να της ξεφεύγω».

Έγραψε γι’αυτήν το λυρικότερο ποίημά του ”Kaddish for Naomi Kinsberg”. Ένας θρήνος για τη ζωή της, τη ψυχική της νόσο αλλά και το θάνατό της.

"Blessed be you Naomi in Hospitals!

Blessed be you Naomi in solitude!

Blessed be your triumph! . . .

Blessed be your last year's loneliness!"

Η Naomi πέρασε 19 χρόνια σε ιδρύματα με ηλεκτροσόκ και λοβοτομή πριν πεθάνει τελικά στο Pilgrim State Hospital το 1956. Ο Allen Ginsberg δεν το ξεπέρασε ποτε…

Joan Vollmer

Γλυκιά, θηλυκή, ντυνόταν μεταξωτά ρούχα και τύλιγε το κεφάλι της με μικροσκοπικές μπαντάνες. Στο σπίτι της που μοιραζόταν με την Edie Parker (μετέπειτα σύζυγο του Jack Kerouak) σύχναζαν οι πρώτοι εκφραστές του beat - ο Kerouak, o Ginsberg, o Burroughs. Στον τελευταίο βρήκε έναν τέλειο πνευματικό φίλο με τον οποίο συζητούσε μέχρι το ξημέρωμα. Η σχέση αυτή στηρίχτηκε από τον Ginsberg, ο οποίος θαύμαζε τον Burroughs και πίστευε ότι η Joan ήταν το τέλειο συμπλήρωμά του. Ένα χρόνο αργότερα βρίσκεται έγκλειστη στο Bellevue Hospital με σοβαρές ψυχώσεις σαν αποτέλεσμα της χρήσης αμφεταμινών . Ο Burroughs κατηγορείται για την έκδοση των πλαστών συνταγών. Ξεφεύγοντας από την επιτήρηση που του επιβλήθηκε σπεύδει να την βγάλει από το νοσοκομείο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η Joan αυτοαποκαλείται ‘Μrs Burroughs’…

H Jane σκοτώνεται από μια και μόνη σφαίρα το 1951 όταν ο Burroughs - μεθυσμένος - προσπαθεί να πετύχει το ποτήρι με τον νερό που εκείνη έχει καταφέρει να ισορροπήσει στο κεφάλι της. Ήταν 27 χρονών.

To 1955 o Allen Ginsberg γράφει για την Joan: A drunken night in my house with a boy, San Francisco: I lay asleep. darkness:

I went back to Mexico City

and saw Joan Burroughs leaning

forward in a garden chair, arms

on her knees. She studied me with

clear eyes and downcast smile, her

face restored to a fine beauty

tequila and salt had made strange

before the bullet in her brow.

We talked of life since then.

Well, what's Burroughs doing now?

Bill on Earth, he's in North Africa.

Oh, and Kerouac still junps

with the same beat genius as before,

notebooks filled with Buddha.

I hope he makes it, she laughed.

Is Huncke still in the can? No,

last time I saw him on Times Square.

And how is Kenney? Married, drunk

ad golden in the East. You? New

loves in the West--

Then I knew

she was a dream: and questioned her

--Joan, what kind of knowledge have

the dead? can you still love

your mortal acquaintances?

What do you remember of us?

She faded in front of me--The next instant

I saw her rain-stained tombstone

rear an illegible epitaph

under the gnarled branch of a small

tree in the wild grass

of an unvisited garden in Mexico.