αυτη η ηλιθια ηρεμια τον τελευταιο καιρο

αυτο το 'ολα ειναι καλα'

με τρομαζει.

η ταραχη

το αναψοκοκκινισμα

η φλεβα που χτυπαει στο λαιμο

το δαγκωμα στα χειλη

η ανησυχια

το ποδι νευρικο κατω απο το γραφειο

("να φυγω, να φυγω. θελω να φυγω")

αυτα ειμαι εγω.

το αλλο δεν το ξερω.

και τωρα τι;

αυτο ειναι 'ειμαι καλα;'

δεν θελω...

'...What is this thing that builds our dreams yet slips away

from us .....'

"I don't expect to make old bones. What's more, I really don't care. I certainly don't have any aspirations to live to 70, it would be boring" - Freddie Mercury

Who Wants to Live Forever - QUEEN

The Autumn Leaves – Nat King Cole

Nusch Éluard (Maria Benz) (21/6/1906–28/11/1946)

Γεννήθηκε στην Mulhouse της Γερμανίας. Ασήμαντη ηθοποιός – ‘περιπλανώμενη ακροβάτης’ αναφέρεται σε γραπτά της εποχής - βρέθηκε στο Παρίσι το 1930 ποζάροντας για ρομαντικά καρτ ποστάλ.

φωτο Dora Maar - 1936

Γνωρίζει τον Paul Éluard και μπαίνει στην ‘παρέα’ των Σουρεαλιστών. Εκείνος της δίνει το όνομα ‘Nusch’. Παντρεύονται το 1934. Τρελά ερωτευμένος ο Éluard εκδίδει την ποιητική του συλλογή ‘Facile’ με ποιήματα αφιερωμένα μόνο σ αυτήν, συλλογή που περιέχει γυμνές φωτογραφίες της από τον Man Ray.

φωτο Man Ray - 1937

‘Unique guirlande tendue

D'un bord à l'autre de l'enfance

Petit pont de perfection‘

.....γράφει γι αυτήν ο Éluard σε ένα ποίημά του στη συλλογή ‘Les Mains libres’ Η ίδια δουλεύει σε σουρεαλιστικά φωτομονταζ και εκδίδει δουλειές της από το 1934 έως το 1936. Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 ποζάρει για τον Picasso.

Picasso 1939

Πεθαίνει ξαφνικά το 1946 στο δρόμο με εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο Éluard τρελαίνεται από το σοκ και πέφτει σε κατάθλιψη και σκέφτεται την αυτοκτονία. Της γράφει: " J'étais si près de toi que j'ai froid près des autres ".

« Mon amour mon petit ma couronne d’odeurs,

Tu n’avais rien de rien à faire avec la mort

[…] Mon éphémère écoute je suis là je t’accompagne

Je te parle notre langue elle est minime et va d’un coup

Du grand soleil au grand soleil et nous mourrons d’être vivants ».

από τη συλλογή Le temps déborde (1947)

Το Surrealist Manifesto συντάχτηκε από τον Andre Breton το 1924 και το υπέγραψαν οι Louis Aragon, Antonin Artaud, Jacques Baron, Joe Bousquet, J.-A. Boiffard, Jean Carrive, Rene Crevel, Robert Desnos, Paul Elaurd, Max Ernst, και φυσικά ο ίδιος ο Breton. Δημοσιεύθηκε στο κοινό στις 27 Ιανουαρίου του 1925.

Στη φωτογραφία οι Louis Aragon, Elsa Triolet Aragon, André Breton, Paul Éluard, Nusch Éluard μετά την υπογραφή του Manifesto.

...μου στοίχισε αρκετή περιφρόνηση

η ερώτηση για πράγματα που δεν βλέπαν οι άλλοι...

Kανείς δε θα μάθει ποτέ με πόσες αγρύπνιες συντήρησα τη ζωή μου...

...αυτό που μας μεγαλώνει είναι, ίσως, η ίδια η παιδικότητα, που μας διώχνει, για να μην, τελικά, εννοήσουμε.

...ο καθένας ζεί με το τρόπο του την αιώνια παραπλάνηση

(Τάσος Λειβαδίτης από τον Nυχτερινό επισκέπτη)

"Ήτανε αέρας" του Γιώργου Καζαντζή από τη Λιζέτα Καλημέρη

Anton Josef Trčka (συνεχεια...)

Εξωφυλλο του βιβλιου που εχει γραφτει από την Monika Faber με μια απο τις πιο γνωστες του φωτογραφιες "Sisters"

Δυο φωτογραφίες της φίλης του(ς) χορευτριας Ellinor Tordis

και...

Πορτραιτο προφιλ 1915

Anton Josef Trčka (1893-1940)

Ποιητής, ζωγράφος και φωτογράφος. Γεννήθηκε στη Βιέννη το 1893 αλλά η Τσέχικη καταγωγή του ήταν πάντα ζωντανή μέσα του.

Η ζωή του και το έργο του ήταν αποτέλεσμα της συνεχούς σύγκρουσης της Σλάβικης καταγωγής του και της επιρροής του από την τέχνη όπως την έζησε στη Βιέννη.

House with lighting - 1915

Στις αρχές του 1914, ο Trcka γνωρίζει τον Egon Schiele τον οποίο φωτογράφισε με τις γνωστές του γκριμάτσες και κινήσεις. Ηδη εκείνη την εποχή υπέγραφε τα έργα του με το ψευδώνυμο ‘Antios’. Τοσο ο Schiele όσο και ο Gustav Klimt τον θεωρούσαν εκπληκτικό πορτραιτίστα.

Egon Schiele - 1914

Το ατελιέ του αποτελούσε καταφύγιο για κάθε εξοστρακισμένο ανθρωποσοφιστή της Βιέννης.

portrait of a woman 1916

Αντικομφορμιστής και μη ανήκων στα καλλιτεχνικά κυκλώματα, δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να εκθέσει τα έργα του ή να εκδώσει τα γραπτά του.

Recling Nude 1926

Αντίγραφα των πινάκων του και των γραπτών του έργων κυκλοφόρησαν για λίγο μετά τον θάνατό του το 1940. Το 1944, μια βόμβα καταστρέφει σχεδόν ολοσχερώς όλο το έργο της ζωής του. Σήμερα δεν είναι απλώς ‘ξεχασμένος’ αλλά σχεδόν ανύπαρκτος μέσα στον καλλιτεχνικό γαλαξία της εποχής του.

ερχεται υπουλα απο πισω μου. εκει που γελαω και ειμαι καλα ερχεται. παγωνω. σηκωνομαι απο την καρεκλα μου και παω να πιω νερο. κανα δυο με συναντανε στις σκαλες και κατι μου λενε σαν 'γεια' αλλα δεν ακουω. νομιζω οτι απλως χαμογελαω. βγαινω εξω. εχει υγρασια και δροσια. ευτυχως Θεε μου εφερες το χειμωνα. πρεπει να περπατησω παλι πισω. χωνομαι πισω απο το γραφειο και βουλιαζω στην καρεκλα. αναβω τσιγαρο. μαλλον περασε. (περασε;)

SomewhereElse - John Carwithen

Να κλεισω τα ματια μου και να φυγω... Να μη σκεφτομαι τιποτα. Και να παω παλι να κρυφτω σε εκεινη τη γωνια και να καπνισω ακομα ενα κρυφο τσιγαρο. Σε σπιτια φιλων να ακουμε μουσικες, να μιλαμε ασταματητα και να γυριζουμε το τσιγαρο απο στομα και στομα. Και μετα να τρωμε πατατες τηγανιτες και φετα. Πρεπει να δουμε το καινουργιο του Bergman. Ο Α. χωρισε με την Λ. και θα παρατησει το Παρισι. Δεν εχει σπιτι να μεινει. Πρεπει να δουμε τι θα κανουμε μεχρι να βρει. Ο Λ. βρηκε μια καταπληκτικη πορτα σε γκρεμισμενο μοναστηρι και την εχει σπιτι του. Την εβαλε για τραπεζι. Ο Σ. εκδιδει τη δευτερη συλλογη με ποιηματα και θα μας φερει απο ενα να αγορασουμε. "Η τεχνη παιδες πρεπει να πληρωνεται". Η Ν. γελαει και κοιταζει τον Γ. λιγωμενα. Καπου εχω ξεχασει το πουλοβερ μου και η μανα μου φωναζει. Ανακαλυψαν μια καταπληκτικη ταβερνα στη Κυψελη με μαγειρευτα και αυλη. Το Σαββατο να παμε. Ειναι και δυο παιδια που παιζουν ρεμπετικα....

Ονειρευτηκα οτι μεγαλωσα. Πολυ. Και εκανα πολλα. Και εγιναν πολλα. Αλλα ηταν μονο ονειρο. Ευτυχως...

"Chop Suey" - Edward Hopper (1929)

Μια κουβεντα σε χαλαει, μια κουβεντα σε φτιαχνει. Κι εκει που λες οτι δεν αξιζει να ασχολεισαι και να σκεφτεσαι και να δινεις, κατι παλι γινεται και ολα τα αναιρεις.

Αλλα τελικα αυτο δεν ειναι ζωη; Αυτο που σε σπρωχνει να συνεχισεις;

a thousand beautiful things - Annie Lennox

Beautiful Women...

Chez Daniel από τη Συλλογή Absence του Daniel Frank

Ain't No Sunshine When She's Gone από τον James Taylor

“The art of seduction fascinates me. I love the game — you can dress yourself up and act out a role, and that sets you free to create your own stories, your own mysteries. And it gives you power. I tried to capture all that when I photographed these women, none of whom are models, as such”

Όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στη σειρά “Bordello” της Vee Speers, εμπνευσμένη απο την εποχή που ζούσε στην Rue St. Denis στο Παρίσι.

(Languor - Anne Karin Glass)

Ο έρωτας

όνομα ουσιαστικόν

πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού,

γένους ούτε αρσενικού ούτε θηλυκού, γένους ανυπεράσπιστου.

Πληθυντικoς αριθμός

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος, όνομα ουσιαστικόν,

στην αρχή ενικός αριθμός

και μετά πληθυντικός:

οι φόβοι.

Οι φόβοι

για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,

κύριο όνομα των θλίψεων,

ενικού αριθμού,

μόνον ενικού αριθμού

και άκλιτη.

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,

όνομα ουσιαστικό, γένους θηλυκού,

ενικός αριθμός.

Πληθυντικός αριθμός

οι νύχτες.

Οι νύχτες από δω και πέρα.

(Ο πληθυντικός αριθμός - Κική Δημουλά)

Jeremy Irons & Juliette Binoche - Fatale - 1992

‘Les êtres qui ont souffert sont dangereux, parce qu'ils savent qu'ils peuvent survivre ‘

Όταν μαγειρεύω σιωπηλά χάνομαι μέσα στα μυρωδικά πέπλα, υγρά και καυτά. Τυλίγομαι σε μια κρέπα για να κοιμηθώ. Πηδάω πάνω στο μανιτάρι και γλείφω ένα κομμάτι σκόρδο. Το δαγκώνω ηδονικά. Λίγο ακόμα μπαχάρι αλλά όχι υπερβολές. Θα πικρίσει το κρέας. Και ποτέ μα ποτέ λεμόνι κατευθείαν πάνω από τις πατάτες φούρνου. Σκληραίνουν. Πολύ. Δεν θα γίνουν ποτέ αφράτες. Ψήνομαι όταν μαγειρεύω – καίγομαι ολόκληρη – σαν από έρωτα μεγάλο. Και γλυκαίνω με την κρέμα γάλακτος που χύνεται πάνω στο μπέικον. Ξεραμένο και πικάντικο στις γωνίες του, γλυκό και τρυφερό στο κέντρο. Όσο πιο μόνη νιώθω, τόσα πιο πολλά. Η μία κουτάλα στο χοιρινό και με το πιρούνι τρυπάω την πίτα να ψηθεί. Λίγο κρασί στις μπριζόλες και άνηθος στον αρακά. Τρίβω πιπέρι και αλάτι και το ρίχνω στη μουστάρδα. Τρίβω το κοτόπουλο να πάει παντού. Βουρκώνω. Κόβομαι άγαρμπα με το μαχαίρι και τρέχει κόκκινη πηχτή σάλτσα κοκκινιστού από το δάχτυλό μου. Το γλείφω και πίνω μια γουλιά κρασί. Απ’ αυτό που βάζω στο φαγητό…

Haunting Men...