πεμπτη 12 νοεμβριου - επισημη ωρα 3:06

να βαλω μια κοκκινη γραμμη στο πενθος

την ημερα με αριθμο σαραντα θα πιω

τελετουργικα γουλιές μεγάλες

απο το ουζο (του)

και να φυγει στη θαλασσα ο,τι απεμεινε

γκριζο και βουβο

κοκκινη γραμμη λεω

να δω που ειχα μεινει

και που θα παω

να βρω παλι ενα δρομο....

12 νοεμβρίου 2009

Frank Horvat - Paris, 1957

Model Tan, wearing French Haute Couture cocktail dress, photographed at Le Chien Qui Fume

http://www.horvatland.com/

15 χρονια χωρις τον Μανο...

Hubert (Hugh) Van Es (1941-2009)

Ολλανδός φωτογράφος, γνωστός κυρίως για τις φωτογραφίες που έβγαλε στον πόλεμο του Βιετνάμ από το 1969 μέχρι το 1975.

Ο Βαν Ες τράβηξε μια από τις καθοριστικότερες φωτογραφίες του πολέμου. Ένα ελικόπτερο της Air America τη στιγμή της εκκένωσης ανθρώπων από την ταράτσα ενός κτιρίου στην οδό Gia Long, μισο χιλιομετρο από την αμερικανική πρεσβεια στη Σαιγκόν το 1975. Την ίδια στιγμή ενώ οι αντάρτες Βιετκόγκ και οι Βορειοβιετναμέζοι στρατιώτες καταλάμβαναν την πόλη στο τέλος του πολέμου.

Η φωτογραφία αποτέλεσε σύμβολο της αποτυχίας της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών στο Βιετνάμ.

Ο Βαν Ες απεβίωσε το πρωί της Παρασκευής 15 Μαίου σε νοσοκομείο του Χονγκ Κονγκ. Είχε πέσει σε κώμα μετά από εγκεφαλική αιμορραγία και δεν επανέκτησε ποτέ τις αισθήσεις του.

«Ήταν αφοπλιστικά τίμιος, εντελώς πιστός στους φίλους του, απεχθανόταν τα δήθεν και ήταν μεγάλος φωτογράφος», δήλωσε ο Ρόμπιν Μόγιερ, παλιός του φίλος από την εποχή του Βιετνάμ και πρώην επικεφαλής των φωτογράφων του περιοδικού Time στην Ασία. «Οι εμπειρίες του στο Βιετνάμ τον καθόρισαν ως φωτογράφο», πρόσθεσε ο Κρις Σλότερ, φίλος του και πρώην πρόεδρος της ένωσης ανταποκριτών ξένου τύπου στο Χονγκ Κονγκ.

Gregory Crewdson

"I think I always have been drawn to photography because I want to construct a perfect world. I want to try to create this moment that is separate from the chaos of my life, and to do that I think I create enormous disorder. And I like that craziness because I think that it creates almost a sort of neurotic energy on the set, and through that there is a moment of transportation. And in all my pictures what I am ultimately interested in is that moment of transcendence or transportation, where one is transported into another place, into a perfect, still world. Despite my compulsion to create this still world, it always meets up against the impossibility of doing so. So, I like the collision between this need for order and perfection and how it collides with a sense of the impossible. I like where possibility and impossibly meet".

Untitled (The Mother)

Untitled (Summer rain)

Untitled (Circle on Window)

Untitled (Winter)

Untitled (Ophelia)

Production Still (Trailer Park 05)

Luhring Augustine, New York

Γιάννης Ζελιαναίος

«……..Αγάπη σημαίνει

να στέκεσαι

θλιμμένος και μπλέ

πάνω σ’ ένα απλήρωτο καλοριφέρ

κι όταν αναρωτιέσαι τι στο διάολο

κάνεις εκεί

έρωτας να σημαίνει όλα τ’ άλλα»

αγάπη σημαίνει…

.....

Στο μπαλκόνι της Ευρώπης

For what it’s worth

For what it’s worth

For what it’s worth

For what it’s worth

For what it’s worth

For what it’s worth

For what it’s worth

For what it’s worth

For what it’s worth

For what it’s worth

For what it’s worth

@ schoolwave

Carl Van Vechten (1880-1964)

Αμερικανός συγγραφέας και φωτογράφος. Γεννήθηκε στην Iowa και σπούδασε στο Σικάγο. To 1906 βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και εργάστηκε σαν βοηθός κριτικού μουσικής στην New York Times. Το ενδιαφέρον του για την όπερα τον οδηγεί σε ταξίδια στην Ευρώπη. Όταν επιστρέφει στη Νέα Υόρκη το 1909 γίνεται ο πιο γνωστός αμερικανός κριτικός μοντέρνου χορού (την εποχή που οι Isadora Duncan, Anna Pavlova, και Loie Fuller χόρευαν στη Νέα Υόρκη).

Ο Carlo, όπως τον έλεγαν οι φίλοι του υπήρξε θαυμαστής και υποστηρικτής θερμός υποστηρικτής του Harlem Renaissance. «Τα άρθρα του για τη μουσική και τη λογοτεχνία στο Vanity Fair και στη New York Times ‘φώτισαν’ το New Negro Movement του 1920»». Φίλος και ο ίδιος σημαντικών νέων συγγραφέων και ποιητών της εποχής όπως ο Langston Hughes και ο Countee Cullen.

Η υποστήριξη και ανάδειξη της αφροαμερικάνικης κουλτούρας ήταν έκδηλη και στις φωτογραφίες του. Το πάθος του για τη μουσική των μαύρων (ragtime) ήταν η έμπνευσή του για οχτώ βιβλία κριτικής που έγραψε για τη μουσική αλλά και τις άλλες τέχνες το 1906.

Ella Fitzerald by Carl Van Vechten

Billie Holiday by Carl Van Vechten

Bessie Smith by Carl Van Vechten

Έγραψε ακόμα επτά νουβέλες, ανάμεσα σ αυτές το Nigger Heaven (1926), το οποίο αναστάτωσε την αφροαμερικανική κοινότητα της εποχής. Οι νουβέλες του, αρκετά προκλητικές για την εποχή, αφορούσαν ρομαντικές σχέσεις ανάμεσα σε άντρες – με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία από τις σχέσεις του και τους ανθρώπους που θαύμαζε.

Carl Van Vechtenwith Gertrude Stein and Alice B. Toklas - 1935

Με τις νουβέλες του ο Van Vechten δημιούργησε μια gay, μποέμικη κοινότητα, πολύ κοντά στα προσωπικά του βιώματα, στην οποία εκείνος ήταν το κεντρικό πρόσωπο. Γνωστά ακόμη είναι τα πορτραίτα που φωτογράφισε στη δεκαετία του 1930. Ανάμεσά τους των Gertrude Stein, Anna May Wong, Jane Bowles, Mahalia Jackson, Marc Chagall, Georgia O'Keeffe, Sidney Lumet, Marlon Brando, Orson Welles, Norman Mailer, Evelyn Waugh, Adele Addison, Ella Fitzgerald, Alfred Stieglitz, Truman Capote, Billie Holiday, Lin Yutang, Cesar Romero, Sir Laurence Olivier.

Ann Andrews by Carl Van Vechten

Anne May Wong by Carl Van Vechten

Eugene O’Neill by Carl Van Vechten

Francis Scott Key Fitzerald by Carl Van Vechten

Frida Kahlo and Diego Rivera by Carl Van Vechten

Georgia O'Keeffe by Carl Van Vechten

Henri Matisse by Carl Van Vechten

Joan Miro by Carl Van Vechten

H γνωριμία του με τη Gertrude Stein έγινε στο Παρίσι το 1913. Η σχέση τους συνεχίστηκε με αλληλογραφία μέχρι το τέλος της ζωής της. Ο Van Vehcten την βοήθησε να τυπώσει πολλά από τα ανέκδοτα έργα της. Έφυγε από τη ζωή το 1964 στη νέα Υόρκη.

Gertrude Stein by Carl Van Vechten

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΤΡΕΜΕΙΣ....

(Damage - 1992)

«Σιγά μην τρέμεις...»

είμαστε των παλαιών ερώτων οι φωνές

όχι αυτών που σου άλλαζαν τη ζωή

και βρισκόσουν ξαφνικά σ’ άλλες κάμαρες

να προσκυνάς άλλα αγάλματα

αλλ’ εκείνων των ερώτων των μικρών

που για μια μόνο στιγμή

σ’ έκαναν να κοιτάς ψηλά

μ’ ουράνια οικειότητα

ενώ κάτι άταχτα μονοκοτυλήδονα

το γελάκι, η ματιά

σ’ έκαναν να ξεχνάς τ’ αειθαλή αγκάθια

του κάκτου χρόνου.

Έρωτα μικρέ της τελευταίας στιγμής

ακουμπά σ’ έναν ώμο φανατικά θνητό

ακουμπά στο κενοτάφιο των ονείρων.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Raymond Radiguet (18/6/1903 – 12/12/923)

Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη κοντά στο Παρίσι τον Ιούνιο του 1903. Τον Απρίλιο του 1917 γνωρίζει την Alice, μια νέα κοπέλα παντρεμένη με έναν στρατιώτη, γειτόνισσα των γονιών του. Εκείνος είναι μόνο 14 ετών. Η σχέση αυτή που κράτησε 1 χρόνο θα αποτελέσει και τον πυρήνα για τη νουβέλα του Le diable au corps.

Στα 15 του χρόνια παρατάει τις σπουδές του για να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Μπαίνει στην Παριζιάνικη διανόηση και γνωρίζεται με τους Guillaume Apollinaire, Max Jacob, Erik Satie και Jean Cocteau, ο οποίος θα γίνει ο καλύτερος φίλος και μέντοράς του (σύμφωνα με τα κουτσομπολιά εκείνης της εποχής και εραστής του).

Jean Cocteau, Georges Auric, Raymond Radiguet και John Russell

Ο Cocteau ενθουσιάζεται με την ποίησή του και τον ενθαρρύνει να γράψει και να εκδώσει τα ποιήματά του. Γράφει τη νουβέλα "Le diable au corps" η οποία γνωρίζει αμέσως μεγάλη επιτυχία.

Το 1921 ο Radiguet κάνει μια στροφή στον τρόπο της ζωής του και επιβάλει στον εαυτό του μια εσωτερική πειθαρχία. Ο Cocteau θα πει αργότερα: ‘Για τέσσερις μήνες ο Raymond έγινε πολύ προσεκτικός. Κοιμόταν, ταχτοποιούσε και επανεξέταζε τη ζωή του. Ημουν αρκετά ηλίθιος για να χαίρομαι γι αυτό. Πίστεψα ότι επρόκειτο για νευρική διαταραχή μιας μηχανής που κόβει κρύσταλλο'.

http://www.netcomuk.co.uk/~lenin/Jean_Cocteau_rr.html

Αρχές του 1923 ο Radiguet εκδίδει την πρώτη και πιο γνωστή νουβέλα του Le Diable au corps. Μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν δεκαεξάχρονο νέο και μια σύζυγο στρατιώτη που πολεμά στο μέτωπο. Το βιβλίο του προκάλεσε σκάνδαλο σε μια εποχή που η χώρα είχε ακόμα νωπά τα σημάδια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Οι κριτικοί της εποχής παρότι στην αρχή αντέδρασαν τελικά παραδέχτηκαν την ποιοτική γραφή του.

Η δεύτερη νουβέλα του Le bal du Comte d'Orgel εκδόθηκε ένα χρόνο μετά το θάνατό του. Ο Radiguet πέθανε στις 12 Δεκεμβρίου του 1923 σε ηλικία 20 ετών από τυφωειδή πυρετό που απέκτησε σε ένα ταξίδι του με τον Cocteau. Εκτός από τις δύο νουβέλες έγραψε κάποια ποιήματα και ένα θεατρικό έργο. Το 1947 γυρίζεται η ταινία Le diable au corps βασισμένο στη νουβέλα του Radiguet με τους Gérard Philippe και Micheline Presle.

"Raymond Radiguet partage avec Arthur Rimbaud le terrible privilège d’être un phénomène des lettres françaises. "

Jean Cocteau