Edna St Vincent Millay (1892-1950)

H πρώτη γυναίκα που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το ποιητικό της έργο. Αντικομφορμίστρια, ανεξάρτητη, ακτιβίστρια, δυναμική. Κάπνιζε ακόμη και όταν ο νόμος το απαγόρευε στις γυναίκες. Μιλούσε ανοιχτά για τους ανοιχτούς ορίζοντες της σεξουαλικότητας της, που απευθυνόταν και στα δύο φύλλα. Συνελήφθη στη διαδήλωση κατά της εκτέλεσης των αναρχικών Sacco and Vanzetti. "Υπάρχουν δύο υπέροχα πράγματα στις ΗΠΑ" είχε πει ο Thomas Hardy. "Οι ουρανοξύστες και η ποίηση της Millay".

"My candle burns at both ends;

it will not last the night;

But, ah, my foes, and oh, my friends-

It gives a lovely light" (First Fig - A Few Figs From Thistles, 1921)

Ο πατέρας της μανιώδης παίκτης του πόκερ, εγκατέλειψε την οικογένειά του όταν η Edna ήταν 8 χρονών. Η μητέρα της ζήτησε διαζύγιο και μετακόμισε με τις τρεις κόρες της σε ένα σπίτι στη πιο φτωχική συνοικία της πόλης. Η ίδια έστρεψε τα κορίτσια της από νωρίς στην ποίηση και τη λογοτεχνία. Ενθάρρυνε την Edna να γράψει ποίηση – το πρώτο της ποίημα το έγραψε στα 5 της.

Το 1922 το θεατρικό της έργο "The Harp Weaver" -αφιερωμένο στη μητέρα της - κερδίζει το βραβείο Πούλιτζερ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της αρχίζει να έχει σχέσεις με γυναίκες. Στη ποιητική της συλλογή "A few Figs from Thistles" προβάλλει τη γυναικεία ομοφυλοφιλία σαν δικαίωμα της κάθε γυναίκας στον έρωτα.

Μετά τις σπουδές της αρχίζει να έχει ερωτικές σχέσεις και με άνδρες. Ο πρώτος της εραστής (Floyd Dell) γράφει στα απομνημονεύματά του ότι θεωρούσε χρέος του να την ‘απαλλάξει’ από την ομοφυλοφιλία. Της έκανε πρόταση γάμου την οποία εκείνη αρνήθηκε. (Σύμφωνα με τον Eastman) σε ένα κοκτέιλ πάρτυ έπιασε συζήτηση με έναν ψυχολόγο για τους πονοκεφάλους που την βασάνιζαν.

Εκείνος άφησε να υπονοηθεί ότι μπορεί να σχετίζονται με τις ερωτικές της επιλογές και τότε εκείνη του απάντησε "Φυσικά και είμαι ομοφυλόφιλη. Όπως και ετεροφυλόφιλη. Αλλά αυτό τι σχέση έχει με τον πονοκέφαλο μου;"

Συνδέεται με προοδευτικούς καλλιτέχνες, συγγραφείς, δημοσιογράφους και ακτιβιστές. Παντρεύεται τον Eugen Jan Boissevain, έναν εισαγωγέα καφέ, ο οποίος παρατά την επιχείρηση του για να αφοσιωθεί στην Edna. Υπέρμαχος του φεμινισμού συμφώνησε μαζί της σε έναν ανοιχτό γάμο. Η ίδια έλεγε για τη σχέση τους ‘ζούμε σαν δυο εργένηδες’. Η κοινή τους ζωή δεν διαταράχτηκε ούτε όταν η Edna πηγαίνει στο Παρίσι για να συναντήσει τον εραστή της George Dillon (σχέση από την οποία εμπνεύστηκε το ‘Fatal Interview’ την πιο γνωστή ερωτική της συλλογή από 52 σονέτα η οποία πούλησε 50,000 αντίτυπα σε ένα μήνα. Το πάθος της για τα ναρκωτικά και το ποτό την οδηγούν σε νευρικό κλονισμό και εμμονές ότι το ποιητικό της έργο δεν αξίζει. Ο σύζυγος της πεθαίνει από καρκίνο και ένα χρόνο αργότερα το 1950 πεθαίνει μόνη στο σπίτι πέφτοντας από τις σκάλες και σπάζοντας τον αυχένα της. When reeds are dead and a straw to thatch the marshes,

And feathered pampas-grass rides into the wind

Like aged warriors westward, tragic, thinned

Of half their tribe, and over the flattened rushes,

Stripped of its secret, open, stark and bleak,

Blackens afar the half-forgotten creek,

Then leans on me the weight of the year, and crushes

My heart. I know that Beauty must ail and die,

And will be born again,--but ah, to see

Beauty stiffened, staring up at the sky!

Oh, Autumn! Autumn!--

What is the Spring to me?

(The Death of Autumn 1921)