"O mother
what have I left out
O mother
what have I forgotten
O mother
farewell"
Ενας από τους κυριότερους εκπροσώπους αυτής της γενιάς beat. Mιλούσε συχνά για την παράνοια της μητέρας του, ομολογώντας ότι ήταν το εισιτήριο της δικής του σωτηρίας. «Με μύησε», είπε ο ίδιος, «στους μυστικούς διαδρόμους της τρέλας και έγινε για μένα ένα εμβόλιο κατά της δικής μου παράνοιας, που με τριγύριζε πάντα, αλλά η μάνα μου με έμαθε να της ξεφεύγω».
Έγραψε γι’αυτήν το λυρικότερο ποίημά του ”Kaddish for Naomi Kinsberg”. Ένας θρήνος για τη ζωή της, τη ψυχική της νόσο αλλά και το θάνατό της.
"Blessed be you Naomi in Hospitals!
Blessed be you Naomi in solitude!
Blessed be your triumph! . . .
Blessed be your last year's loneliness!"
Η Naomi πέρασε 19 χρόνια σε ιδρύματα με ηλεκτροσόκ και λοβοτομή πριν πεθάνει τελικά στο Pilgrim State Hospital το 1956.
Ο Allen Ginsberg δεν το ξεπέρασε ποτε…
Κανείς δεν κατάλαβε το μπλογκ σου κι ούτε πρόκειται...Όλοι καταραμένοι ποιητές και καλλιτέχνες...Γιατί; Ξέρω, ξέρω...Ότι και για μένα...Το ίδιο ισχύει. Πρόσεχε τον εαυτό σου, αυτό, τίποτα άλλο. Αυτό. Τέλος.
ReplyDeleteοτι και για σενα? προσεχω... αυτο πρεπει να κανω.. δεν πρεπει να γυριζω πισω... Τελος (?)
ReplyDelete