standing there - Jason Pfeifer
Έξω αιώνια βρέχει, έξω ερημιά·
θαρρώ πως χάθηκα για πάντα.
Mε ζώνει πάλι ο φόβος, με κυκλώνει.
Πύρινη γλώσσα απειλεί το σπίτι μου.
Tο παίρνει, το αιωρεί πάνω απ' την πόλη.
Ποιος ξέρει τι κατάντησα και δεν το νιώθω.
Ένας απόψε να με άγγιζε στον ώμο, αμέσως θα κατέρρεα στα πόδια του
Γιώργος Ιωάννου
Impression, soleil levant - 1873
και ο Ιμπρεσσιονισμός βρήκε το όνομά του
Γαλλος ποιητής και κριτικός και ίσως μεγαλύτερος εκπρόσωπος του Συμβολισμού στη Γαλλία.
Από το 1877 καθιερώνει στο διαμέρισμά του στο 89 της rue de Rome, κάθε Τρίτη συναντήσεις με τους φίλους του – αφρόκρεμα της γαλλικής διανόησης. Οι W.B. Yeats, Rainer Maria Rilke, Nadar, Paul Valéry, Stefan George, Paul Verlaine και πολλοί άλλοι (les Mardistes όπως τους έλεγαν από την γαλλική λέξη Mardi που σημαίνει Τρίτη) συζητούν για ποίηση, ζωγραφική, φιλοσοφία.
Το κοινό τον ‘ανακαλύπτει το 1883-1884 μέσα από το άρθρο για τους Poètes maudits που του αφιερώνει ο Verlaine αλλά και το βιβλίο του Huysmans ‘A Rebours’ στο οποίο ο κεντρικός ήρωας θαυμάζει τα ποιήματα του Verlaine και του Mallarmé. Η ποίηση του Mallarmé θεωρείται πολύ δύσκολη να μεταφραστεί κυρίως λόγω της σημαντικότητας των ηχητικής των λέξεων μεταξύ τους που τις περισσότερες φορές δίνουν άλλο νόημα όταν ένα ποίημα ακούγεται και δεν διαβάζεται. Ένα παράδειγμα που βρήκα είναι στην αρχή ενός σονέτου που η φράση 'ses purs ongles' όταν το ακούει κανείς παίρνει άλλο νόημα 'c'est pur son' (Roger Pearson – ‘unfolding Mallarmé’).
Stéphane Mallarmé by Édouard Manet.
Λέγεται ακόμη ότι αυτό το ‘pur son’ της ποίησης του Mallarmé ενέπνευσε μεγάλους συνθέτες. Ανάμεσα σ’ αυτούς, ο Claude Debussy's, στο ‘Prélude à l'après-midi d'un faune – από το ομότιτλο ποίημα του Mallarmé, ο Maurice Ravel που ‘έντυσε’ τα ποιήματα του ‘Trois poèmes de Stéphane Mallarmé’ και ο Darius Milhaud (Chansons bas de Stéphane Mallarmé).
Αυτό που με συγκίνησε πραγματικά είναι το ποίημά του ‘Un coup de dés jamais n'abolira le hasard’ – το πιο ‘προχωρημένο’ του ποίημα όπως λέγεται – το οποίο έγραψε το 1897.
Το ποίημα αυτό αποτέλεσε έμπνευση για την μεγαλύτερη σε διάρκεια ταινία του Man Ray ‘Les Mystéres du Château du Dé’ που γύρισε το 1929.
(χαλκογραφία -Παναγιώτης Τέτσης) 
‘Caricaturiste” γεννημένος στο Παρίσι γνωστός περισσότερο για τα πορτραίτα φημισμένων προσωπικοτήτων της εποχής του.
Σπουδάζει Ιατρική και όταν χάνει τον πατέρα του αρχίζει να κάνει διάφορες δουλειές για να βοηθήσει τη μητέρα του και τον μικρότερο αδελφό του Adrien. Γράφει μικρά άρθρα σε εφημερίδες και ζωγραφίζει καρικατούρες γνωστών προσώπων της τέχνης και της πολιτικής.
Το 1848 κατατάσσεται μαζί με τον αδελφό του στην πολωνική λεγεώνα και στο διαβατήριο του μπαίνει το όνομα Nadarsky. Από τότε αρχίζει να χρησιμοποιεί το όνομα Nadar.
Τις πρώτες φωτογραφίες του τις παίρνει στο 1853 και το 1858 ήταν ο πρώτος που έβγαλε αεροφωτογραφία το Παρίσι.
Το 1854 παντρεύεται την Ernestine, κόρη καλής και πλούσιας οικογένειας και αποκτά μαζί της ένα γιο. Οι bohème συνήθειές του όμως δεν τον αφήνουν να ‘ησυχάσει’. Συνεχίζει να βλέπει τους φίλους του και πολύ συχνά τους φιλοξενεί στο σπίτι του, εκνευρίζοντας έτσι τη σύζυγό του.
Το atelier στο νούμερο 35 της boulevard des Capucines το 1860.
Το 1863 κατασκευάζει ένα τεράστιο μπαλόνι που το ονόμασε ‘Le Géant΄το οποίο ενέπνευσε και τον Jules Verne στο Cinq semaines en ballon.
"Nadar élevant la Photographie à la hauteur de l'Art" Λιθογραφία του Honoré Daumier (δημοσιεύθηκε στο Le Boulevard το 1862)
Ο Nadar θεωρείται από τους καλύτερους φωτογράφους πορτραίτων. Από τον φακό του πέρασαν σχεδόν όλες οι προσωπικότητες της εποχής του.
George Sand
Honoré de Balzac
Sara Bernardt
Victor Hugo
Claude Debussy
Ivan Turgenev
Ηθοποιός και χορεύτρια, είναι κυρίως γνωστή σαν η μούσα του Baudelaire. H γυναίκα που αγάπησε ο Baudelaire περισσότερο και από τη μητέρα του. 
(σκίτσο του Baudelaire - 1859) Ο ίδιος ο Baudelaire την έλεγε ‘maîtresse des maîtresses’ και ‘Μα Vénus Noire’ και λέγεται ότι για κείνον η Duval συμβόλιζε την επικίνδυνη ομορφιά, τη σεξουαλικότητα και το μυστήριο που μια Κρεολή μπορούσε να εκφράζει στα μέσα του 19ου αιώνα στη Γαλλία. Τα 20 χρόνια που έζησαν μαζί ήταν γεμάτα πάθος, χωρισμούς και επανασυνδέσεις.
Η ζωή της Duval με τον Baudelaire έγινε γνωστή κυρίως από τα γράμματα που εκείνος έστελνε στη μητέρα του Mme Aupick η οποία κατέστρεψε όλα τα γράμματα που η Duval έστελνε σε εκείνον και έτσι δεν βρέθηκαν ποτέ.
Σε ένα από γράμματα που έστειλε ο Baudelaire στη μητέρα του έγραφε το 1845: « Quand mademoiselle Jeanne Lemer vous remettra cette lettre, je serais mort. Elle l'ignore. Sauf la portion réservée à ma mère, Mlle Lemer doit hériter de tout ce que je laisserai ».
Πορτραίτο της Duval από τον Manet
Τον Απρίλιο του 1859 η Duval αρχίζει να αρρωσταίνει σοβαρά. Τα ναρκωτικά, η σύφιλη και το ποτό της προκαλούν ημιπληγία. Ο Baudelaire την βάζει στο νοσοκομείο Maison de santé Dubois το οποίο φιλοξενούσε συγγραφείς και καλλιτέχνες εκείνης της εποχής. Όταν βγαίνει από το νοσοκομείο ο Baudelaire της βρίσκει ένα διαμέρισμα και μένει για λίγο καιρό μαζί της. Η τελευταία αναφορά του Baudelaire για την Duval θα γίνει σε ένα γράμμα που ο ίδιος στέλνει και ζητά στον συμβολαιογράφο του να στείλει 50 φράγκα στην Jeanne που έχει αρχίσει πια να τυφλώνεται. « Je vous supplie d'envoyer 50 francs à Jeanne, sous enveloppe (Jeanne Prosper, 17 rue Sauffroy, Batignolles). Je crois que cette malheureuse Jeanne devient aveugle ». Η Duval πέθανε από σύφιλη το 1862 και ο Baudelaire την ακολούθησε πέντε χρόνια αργότερα. (λέγεται ότι η Duval εθεάθη από τον Nadar το 1870 για τελευταία φορά μισότυφλη και με δεκανίκια υποφέροντας από τη σύφιλη).
Les liens secrets qui déchirent ma peau
Me libérant de toi pour trouver le repos
Et pourtant, et pourtant
Je marcherai vers d'autres cieux, d'autres pays
En oubliant ta cruelle froideur
Les mains pleines d'amour j'offrirai au bonheur
Et les jour et les nuits
Et la vie
De mon cœur.. »
H κατάθλιψη τον οδήγησε τελικά στο ψυχιατρείο όπου και πέθανε σε ηλικία 42 ετών.
Οι ποιητές που ζουν έξω από τα σύνορα (η και ενάντια στα συστήματα) της κοινωνίας. Η ζωή τους - γεμάτη αλκοόλ, ναρκωτικά, βία, ‘ανάρμοστες’ συμπεριφορές, ψυχικές διαταραχές – έχει μικρή διάρκεια. Σχεδόν όλοι τους ‘φεύγουν’ νωρίς… Πρώτος poète maudit θεωρείται ο François Villon αλλά ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως στις αρχές του 19ου αιώνα από τον Alfred de Vigny ο οποίος στο δράμα του Stello (1832) αποκαλεί τους ποιητές “la race toujours maudite par les puissants de la terre.” Άλλοι ‘καταραμένοι ποιητές’ θεωρούνται οι Charles Baudelaire, Paul Verlaine, Arthur Rimbaud και Lautréamont. Ο Paul Verlaine εκδίδει το έργο ‘Les poètes maudits’ το 1884, προς τιμήν των: Tristan Corbière, Arthur Rimbaud, Stéphane Mallarmé , Marceline Desbordes-Valmore, Villiers de l’Isle-Adam και Pauvre Lelian (Paul Verlain). Κατά τον Verlaine, Poètes maudits είναι οι ποιητές που αδικήθηκαν από τη μοίρα τους και η προσφορά τους δεν αναγνωρίστηκε στην εποχή τους. ‘Καταραμένοι’ όμως είναι και γιατί αρνήθηκαν να ενταχθούν στη σύμβαση και επέλεξαν να ζουν στο περιθώριο. Η αντισυμβατική ζωή που ακολούθησαν (ακoλουθούν) τους έφερε πιο κοντά στο θάνατο. Jugez-en...
“I would rather wake up in the middle of nowhere than in any city on earth.”
Federico Fellini on the set of Satyricon+1915.jpg)
Seated Couple (Egon and Edith Schiele) 1915
Το φθινόπωρο του 1918, η ισπανική επιδημία γρίπης χτύπησε και τη Βιέννη. Η γυναίκα του – 6 μηνών έγκυος – πέθανε στις 28 Οκτωβρίου. Ο Egon Schiele πέθανε τρεις ημέρες αργότερα. Τις τρεις αυτές ημέρες έκανε κάποια σκίτσα της Edith. Τα τελευταία του...
Death and the Maiden - 1915
+1917.jpg)
Embrace (Lovers II) - 1917 
Seated Woman with Bent Knee - 1917
Γιώργος Χρονάς
Suffocate in this noise colder
It means so much to me..."
“The only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn, like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars and in the middle you see the blue centerlight pop and everybody goes "Awww!”
On The Road - Jack Kerouac
I kept asking Clarence why our world seemed to be collapsing and things seemed to be getting so shitty. And he'd say, "that's the way it goes, but don't forget, it goes the other way too." That's the way romance is... Usually, that's the way it goes, but every once in awhile, it goes the other way too.
movie: True Romance - 1993
photo: moviescreenshots.blogspot.com
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα περνά στο πέμπτο πάτωμα της οδού Hamelin 44. Κοιμάται την ημέρα και γράφει – διορθώνει ασταμάτητα όλη τη νύχτα στο κρεβάτι-γραφείο, τριγυρισμένος από χειρόγραφα, διορθώσεις και περίεργα φάρμακα. Απόλυτα αφοσιωμένος στο γράψιμο, αρνείται να σηκωθεί παρά μόνο για τα απολύτως απαραίτητα. Είχε άγχος. Φοβόταν μήπως και δεν προλάβει να τελειώσει την "Αναζήτηση". Έτρεμε στην ιδέα ότι θα έπεφτε σε αφασία όπως ο Μπωντλαίρ.
Τον Οκτώβριο του 1922 παθαίνει βρογχίτιδα. Τον Νοέμβριο πεθαίνει από πνευμονία.
Balcon A Grasse, Provence - Christian Sommer
Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. -
Οταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία-
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.
Ανέβηκε τα σκαλιά σε μια γλυκιά παράδοση άνευ όρων στον τόπο που τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα. Εκεί που τα χρόνια μας τα εδώ τα λενε zero years.
Κι όταν η πρωινή περίπολος τον βρεί και τον ρωτήσει το σύνθημα θα ψιθυρίσει ‘singapore sling’ και θα τους κλείσει το μάτι. Ο χαμένος τα παίρνει όλα ρε μαλάκες.
Θα σε δω στην κόλαση αγάπη μου. . Θα σου πω ότι με λένε Ευριδίκη κι εσύ θα καταλάβεις. 
Jean-Michel Basquiat (τον λατρευω) - horn players II
προσπαθω με ματια βελη να μπω να καταλαβω ζω τη ζωη μιας αλλης (εγω ειμαι; ποια;) με στομα ανοιχτο απογνωση να φυγω η να μεινω να γινω κομματια και να χαθω μεσα στα μαυρα νερα θαλασσα μου γνωριμη οικεια (μονο εσυ) σαν από παντα (τωρα ειμαι καλα η πριν;) νομιζω πριν φοβαμαι
"Nude" - Edward Weston (1945) Άφηνε το κακό να την προσπεράσει
Κι έμενε πίσω ένα θλιμμένο κορίτσι με ένα τσιγάρο.
Κανενός το βλέμμα δεν ήταν τόσο αγνό για καταλάβει.
Τους αρκούσαν οι λέξεις που ξεστόμιζε.
Για να την κρίνουν απ’αυτές
Και να την θέλουν ή και όχι.
Μέσα δεν μπόρεσε η δεν θέλησε να μπει κανείς.
Εκεί στο σκοτάδι
που γίνεται όταν το κακό μένει μέσα
και η θλίψη δίχτυα γύρω του σφιχτοπλεγμένα.
Κι όταν έρχεται αυτή η στιγμή
Η λέξη
Ή το βλέμμα
Ακόμα και μια σκέψη
Τότε μόνη της έβαζε τη βελόνα
Να μπει βαθιά να ξεμπερδέψει
Η και να βρει κάτι
Μήπως καταλάβει το γιατί.
Και μετά στον ύπνο το βραδινό
Θα έβλεπε πάλι ότι πέφτει με δύναμη από ψηλά
Και θα φοβάται.
Κι όταν ξυπνά δεν ξέρει.
Έπεσε ή ακόμα πέφτει;
