Ναι.
Έλα!
Ναι.
Εγώ είμαι.
Ναι.
Τι κάνεις;
Ναι.
Πες κάτι.
Ναι.
Πώς είναι το πόδι σου; Ρωτάω για να μη μου παραπονιέσαι.
Ναι.
Τι ναι;
Ναι.
Μίλα μου.
Ναι.
Ωχουουουου! Τι είναι πάλι;
Ναι.
Καλά αν δεν θέλεις να μιλήσεις.
Ναι.
Να σε πάρω μετά;
Ναι.
Το βράδυ;
Ναι.
Θα σου στείλω μήνυμα.
Ναι.
Κλείνω τώρα.
Ναι.
Το βραδάκι αγαπούλα.
Ναι.
------------
(Καθαρά φανταστικός διάλογος. Οποιαδήποτε σύνδεση με υπαρκτά πρόσωπα ή πραγματικές καταστάσεις είναι εντελώς αυθαίρετη)
από ερωτικό αεράκι
που για λίγο
σε άγγιξε
και ανατρίχιασες. Και τα μάτια του
όταν πέφτουν πάνω σου
ένα 'γιατί' ρωτούν ακόμα.
Ίσως προσπαθήσεις να εξηγήσεις
όταν θα είναι πια αργά για κάθε εξήγηση.
("I remember" by Lawrence Ferlinghetti)
Αλέξανδρος Ίσαρης - Οι Τριστάνοι
εσένα λέω.....εεεεεε
εσένα που με ρώτησες:
"πώς πάει ο βήχας;"
"θυμάσαι να αναπνέεις;"
when no one else can understand me αποκαθήλωση των χειμωνιάτικων και όλα μαύρα shape me bend me anyway you want me το καλοκαίρι τελείωσε για φέτος μύρισε η λεβάντα γρατζούνισμα από κρεμάστρα που έπεσε από τα χέρια της open up your door δεν στεγνώνουν τα ρούχα
πρέπει πάλι να περιμένει let me call you sweetheart πονάει πολύ βαθειά δεν μπορεί να εντοπίσει πού will you stil love me tomorrow βαθειές ανάσες είπε ο γιατρός έχεις ξεμάθει να αναπνέεις you've done too much, much too young και μακριά από τη θάλασσα δεν αντέχει let me see you through 'cause I've seen the dark side too μεγάλη γουλιά τη γυρίζει στο στόμα να την κάψει και μετά την καταπίνει in my midnight confessions και μύριζε τότε τη θάλασσα και ρούφαγε την άμμο μαζί με τη στάχτη you're not alone! κι εκείνο το τεράστιο ΓΙΑΤΙ που δεν θα προλάβει να απαντήσει For I know I'll never find another you μαύρα γιατί το μαύρο είναι αμείλικτο και μη αναστρέψιμο και γιατί φοβάται the way you look tonight τέλος _________________
στα αγγλικά στίχοι πολύ γνωστών τραγουδιών
photo: Cafe, Aix-En-Provence - Alan Blaustein
Αν θέλεις να σωθούμε
Το βράδυ που χαθήκαμε δεν έκανε καν κρύο, τα λόγια π' ανταλλάξαμε μια πρόφαση δειλή αργά σιγά εστήθηκαν εμπόδια και παγίδες νέοι τόποι εγεννήθηκαν νέες πολέμων ιαχές πάνω σε παλιούς ρυθμούς.
Το βράδυ που χαθήκαμε δεν είχε καν φουρτούνα, αραξοβόλια γκρεμιστήκανε ανάξια στημέν αγνωστά προσωπεία ξεχαστήκανε γνωστές οσμές και γνώριμες θυσίες δε θ'απαντιούνται στα βλέμματα ποτές. Το βράδυ που χαθήκαμε δεν είχε καν ομίχλη, αδιαφορίες πλημμυρίσανε τα βάθη της ματιάς χαμένοι ήλιοι δύσανε πλανήτες του μίσους παράδοξ'ανατείλαν στραγγίζοντας τα όνειρα στις κούφιες τις ψυχές. Το βράδυ που χαθήκαμε δεν ήταν καν γραμμένο, εγλίστρησε αθόρυβα μεσ' τη στυγνή σιωπή κι εμείναμε σαν άθλιοι Εφιάλτες (δυο πλάτες μόνο) σκιές αιώνιες και σύμβολα κατεστραμμένα μυρίων σφαλμάτων τέκνα και γονείς.
Crazlos Gapman
"If you could say it in words there would be no reason to paint." 
Όπως σε μιαν επίσημη τελετή τους θυμάμαι
έναν-έναν
που παρακολουθούσαν απ’ την ακτή το θέαμα,
χωρίς κανείς να κουνηθεί απ’ τη θέση του.
Τους θυμάμαι όλους - κι εσένα φυσικά! -
σχεδόν σε στάση προσοχής
που μ’ έβλεπαν απ’ την ακτή να πνίγομαι.
Κώστας Στεργιόπουλος
.jpg)
